به نقل از «فارس»

مواظب این بیماری وحشی باشید!

تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۴۵۷۶۵

گروه سلامت خبرگزاری فارس:نامش از قدیم الایام نحس و نامیمون بوده و شنیدن آن، تن هر انسانی را به خود می‌لرزاند! چهره‌های رنگ و رو رفته و نحیف بیماران مبتلا، دردهای طاقت فرسا و زجرآور، بی حالی و ضعف شدید و... جملگی تصویر تیره و تاری از بیماری سرطان و بیماران مبتلا به آن در اذهان افراد به جای گذاشته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سرطان یکی از علل اصلی مرگ‌و میر در بسیاری از جوامع است. در این گزارش نگاه دقیق‌تری داریم به آنچه باعث می‌شود که یک سلول طبیعی سرطانی شود و مروری داریم بر اینکه چه کارهایی می‌توانید انجام دهید تا احتمال سرطان برای خودتان را کاهش دهید.در گزارش پیشرو به شما این آگاهی را می‌دهیم تا بتوانید با رعایت برخی نکات، ابتلا به سرطان را به حداقل برسانید.

سلول سرطانی چیست؟

پیش از بررسی جنبه‌های مختلف سلول‌های سرطانی بهتر است در همین ابتدا ببینیم که اصلاً سلول سرطانی چیست؟ یک سلول معمولی و سالم دارای چرخۀ حیات رشد، تقسیم و مرگ است؛ در حالی که سلول سرطانی یک سلول غیرطبیعی است که این چرخه را دنبال نمی‌کند.

 سلول‌های سرطانی به‌ جای اینکه طبق چرخۀ حیات خود از بین بروند، سلول‌های غیرطبیعی بیشتری را تکثیر می‌کنند که می‌توانند در بافت مجاور پراکنده شوند. همچنین، آنها می‌توانند از طریق خون و سیستم لنفاوی به سایر نقاط بدن گسترش یابند.

آیا همۀ افراد سلول‌های سرطانی در بدن خود دارند؟

خیر، همۀ ما سلول‌های سرطانی در بدن نداریم. بدن ما دائماً سلول‌های جدید تولید می‌کند،اما برخی از آنها احتمال دارد سرطانی شوند. در هر لحظه، ممکن است سلول‌هایی تولید کنیم که DNA آنها آسیب‌ دیده‌اند؛ اما به معنی این نیست که سرنوشت آنها سرطانی‌ شدن است.

بیشتر اوقات سلول‌های دارای DNA آسیب‌دیده یا خود را ترمیم می‌کنند یا به واسطۀ مرگ سلولی از بین می‌روند. احتمال ابتلا به سرطان فقط در شرایطی وجود دارد که هیچ‌یک از این موارد اتفاق نیفتد.

تفاوت سلول سرطانی با سلول سالم در چیست؟

 می‌توان گفت سلول‌های طبیعی از دستورات بدن پیروی می‌کنند، اما سلول‌های سرطانی پیروی نمی‌کنند و این مهم‌ترین تفاوت سلول سرطانی با سلول سالم است. سلول‌های طبیعی فقط درصورتی‌ که نیاز به جایگزینی سلول‌های آسیب‌دیده یا پیر باشد، رشد می‌کنند و تقسیم می‌شوند.

سلول‌های بالغ عملکردهای تخصصی دارند؛هنگامی که آنها هدف خود را محقق کنند، می‌میرند و چرخۀ حیات خود را تکمیل می‌کنند.

چگونه یک سلول سرطانی می‌‌شود؟

پاسخ این سؤال که چگونه یک سلول سرطانی می ‌شود قدری پیچیده است. فرایندهای مختلفی دست‌به‌دست هم می‌دهند تا یک سلول از چرخۀ طبیعی خود خارج شود و به اصطلاح سرطانی شود.

سلول‌های سرطانی ژن‌های جهش‌ یافته دارند و نسبت به سلول‌های طبیعی عملکرد تخصصی کمتری دارند. سلول‌های سرطانی از روال معمولی همیشگی پیروی نمی‌کنند. آنها چه نیاز باشد یا نباشد، رشد می‌کنند و تقسیم می‌شوند و زمانی که باید از بین بروند، نمی‌میرند. این گونه رشد، رشد خارج از کنترل است و حتی شکل سلول سرطانی با سلول نرمال متفاوت می‌شود.

سلول‌های سرطانی می‌توانند بر رفتار سلول‌های طبیعی تأثیر بگذارند که سبب پیچیده‌شدن مشکل می‌شود. آنها می‌توانند سلول‌های سالم اطراف خود را وادار به ایجاد رگ‌های خونی جدید کنند تا با تأمین مواد مغذی تومورهای سرطانی را محافظت کنند.

سلول‌های سرطانی اغلب می‌توانند، با مهار سلول‌های ایمن از تمایز سلول‌های سرطانی از سلول‌های سالم، از سیستم ایمنی بگریزند.

سرطان به چند طریق در بدن گسترش می‌یابد؟

سلول‌های سرطانی با جمع‌شدن، تشکیل تومور می‌دهند و به بافت اطراف گسترش می‌یابند. همچنین، این سلول‌ها می‌توانند جدا شوند و به سایر نقاط بدن منتشر شوند.

یکی از راه‌های انتشار سرطان در بدن انتشار موضعی است؛ یعنی تومور در آن مکانی که قرار دارد رشد می‌کند و در همان مکان بزرگ‌ شده و گسترش می‌یابد. راه دیگری که سرطان در بدن گسترش می‌یابد خون و جریان لنف است.

در این حالت سلول سرطانی وارد جریان خون یا لنف شده و در جایی دیگر از بدن کاشته می‌شود و در آنجا مجدداً شروع به رشد می‌کند.

 سلول‌های خوش‌خیم و بدخیم چه تفاوتی با هم دارند؟

تفاوت بزرگی بین سلول‌های خوش‌خیم و بدخیم وجود دارد. سلول‌های خوش‌ خیم غیرسرطانی هستند. آنها گاهی اوقات بیش‌ از حد تولید می‌کنند و تومور تشکیل می‌دهند؛ اما، توانایی گسترش به بافت‌های دیگر را ندارند.

آنها معمولاً تهدیدکننده حیات نیستند؛ اما در صورتی‌ که بسیار بزرگ شوند یا به اندامی فشار وارد کنند، ممکن است تهدید کننده حیات باشند. برای مثالیک تومور خوش‌خیم مغز می‌تواند خطرناک باشد.

هنگامی که یک تومور خوش‌خیم برداشته می‌شود، بعید به نظر می‌رسد که دوباره رشد کند. از آنجا که سلول‌های خوش‌خیم گسترش نمی‌یابند، نیازی به درمان برای جلوگیری از بازگشت سلول‌های خوش‌خیم وجود ندارد.

سلول‌های بدخیم سرطانی و بالقوه تهدید کنندۀ حیات هستند. آنها توانایی گسترش به بافت‌های مجاور و سراسر بدن را دارند.

هنگامی که یک تومور بدخیم برداشته می‌شود، هر سلول باقی‌مانده می‌تواند منجربه رشد جدید شود. به همین دلیل است که سرطان اغلب نیاز به درمان اضافی مانند شیمی‌درمانی، ایمونوتراپی و پرتودرمانی دارد تا سلول‌های سرطانی در سراسر بدن به دقت جست‌وجو و محو شوند.

سلول سرطانی زیر میکروسکوپ

یکی از ویژگی‌های سلول‌های سرطانی که از آن برای تشخیص سرطان استفاده می‌کنند، شکل سلول سرطانی است. سلول سرطانی زیر میکروسکوپ اغلب ویژگی‌هایی دارد که سلول سالم ندارد. معمولاً وقتی که پزشک شک به بودن تومور دارد از ناحیۀ تومور نمونه‌برداری می‌کند و این نمونه به آزمایشگاه فرستاده می‌شود.

متخصص پاتولوژیست در آزمایشگاه شکل سلول سرطانی زیر میکروسکوپ را بررسی می‌کند و در صورتی‌ که معیارهای سرطانی‌بودن را داشته باشد تشخیص سرطان داده می‌شود.

چه چیزی باعث سرطان می‌شود؟

سرطان با DNA آسیب‌دیده مرتبط است. علت ۵ تا ۱۰ درصد تمام سرطان‌ها ارث‌بردن ژن جهش‌یافته است. داشتن یکی از این جهش‌های ژنتیکی خطر گسترش سرطان را افزایش می‌دهد؛ اما به این معنی نیست که حتماً اتفاق بیفتد. جهش‌های ژنتیکی از طریق عوامل دیگر نیز ایجاد می‌شوند، از جمله :

مواد شیمیایی موجود در دود تنباکو

اشعه ماوراءبنفش (UV) ناشی از خورشید یا تخت‌های برنزه‌کننده

قرار گرفتن در معرض اشعه، از جمله درمان با اشعه (پرتودرمانی)

رژیم غذایی ضعیف شامل مصرف زیاد گوشت‌های فراوری‌شده

تحرک‌نداشتن جسمی

سوء مصرف الکل

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مانند رادون، سرب و آزبست و عفونت‌هایی مانند ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) و هپاتیت.

دلیل دقیق گسترش سرطان در بدن فرد همیشه نمی‌تواند مشخص شود. ترکیبی از عوامل ممکن است در شروع سرطان نقش داشته باشند. هنگامی که سلولی جهش داشته باشد، به هر سلولی که تولید می‌کند انتقال می‌یابد.

برای کاهش خطر ابتلا به سرطان چه کاری می‌توانید انجام دهید؟

شما نمی‌توانید خطر ابتلا به سرطان را کاملاً حذف کنید؛ اما اقداماتی وجود دارند که می‌توانید برای کاهش خطر انجام دهید.

1.از دخانیات شامل سیگار و محصولات دخانی بدون دود خودداری کنید.

 2.برخی از غربالگری‌ها، مانند پاپ اسمیر (غربالگری برای تشخیص سرطان دهانه رحم) و کولونوسکوپی (غربالگری برای تشخیص سرطان روده) می‌توانند سلول‌های غیرطبیعی را قبل از اینکه فرصت تبدیل به سرطانی‌شدن داشته باشند تشخیص دهند.

غربالگری‌های دیگر مانند ماموگرافی (غربالگری برای تشخیص سرطان پستان) می‌تواند سلول‌های سرطانی موضعی را قبل از اینکه شروع به گسترش یابند تشخیص دهند.

سرطان معمولاً از آسیب به DNA به واسطۀ جهش‌های ژنتیکی ارثی یا چیزی که در زندگی روزمره در معرض آن قرار می‌گیرید ناشی می‌شود

 

3.از پوست خود در برابر آفتاب محافظت کنید. با پوشاندن پوست و استفاده از ضد آفتاب طیف گسترده با SPF (فاکتور محافظت از نور خورشید) حداقل ۳۰ از پرتوهای ماوراءبنفش خودداری کنید. سعی کنید از صرف وقت در زیر نور آفتاب در وسط روز خودداری کنید و از تخت‌های برنزه‎ کننده یا لامپ‌های خورشیدی استفاده نکنید.

4. یک رژیم سالم و متعادل را دنبال کنید. سعی کنید مقدار زیادی سبزیجات، میوه و غلات کامل را در رژیم غذایی خود بگنجانید. مصرف غذاهای فراوری‌شده، قندها، گوشت قرمز و گوشت‌های فراوری‌شده را محدود کنید.

5. ورزش کنید. نداشتن تحرک جسمی می‌تواند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد.تلاش کنید حداقل ۱۵۰ دقیقه ورزش متعادل یا ۷۵ دقیقه ورزش شدید در هفته انجام دهید.

6. ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) یک عفونت آمیزشی است که از طریق تماس پوست با پوست منتقل می‌شود که می‌تواند باعث سرطان‌های دهانه رحم، دستگاه تناسلی و سر و گردن شود.

همۀ ما سلول‌های سرطانی در بدن خود نداریم. تعداد معین سلول‌هایی که بدن شما دائماً ایجاد می‌کند به این معنی است که همیشه این احتمال وجود دارد که برخی از آنها آسیب ببینند. حتی پس از آن، این سلول‌های آسیب‌دیده لزوماً به سرطان تبدیل نخواهند شد.

سرطان معمولاً از آسیب به DNA به واسطۀ جهش‌های ژنتیکی ارثی یا چیزی که در زندگی روزمره در معرض آن قرار می‌گیرید ناشی می‌شود.

شما نمی‌توانید جهش‌های ژنتیکی را کنترل کنید؛ اما برخی تغییرات در سبک زندگی می‌توانند به کاهش خطر گسترش سرطان، از جمله انجام‌ دادن غربالگری‌های خاص سرطان برای متوقف‌کردن بیماری، قبل از شروع آن کمک کنند.

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: سرطان علل ابتلا به سرطان مصرف فست فود بیماری وحشی سلول های سرطانی برای تشخیص سرطان سلول های خوش خیم ابتلا به سرطان جهش های ژنتیکی سلول های طبیعی سلول سرطانی انجام دهید آسیب دیده یک سلول

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۴۵۷۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مراقب باشید؛ این داروها و خوراکی‌ها پلاکت خون را کاهش می‌دهند

پلاکت خون پایین (ترومبوسیتوپنی) نوعی بیماری است که در آن بدن به دلیل عارضه یا سایر شرایط، پلاکت کافی تولید نمی‌کند. علائم ناشی از آن شامل خونریزی داخلی و خارجی است.

به گزارش خبرآنلاین، تشخیص زودهنگام ترومبوسیتوپنی، نتایج مثبتی در درمان دارد اما تأخیر در تشخیص می‌تواند منجر به مشکلاتی از حمله قلبی، آسیب به اعضای بدن (به عنوان مثال، طحال، روده، کلیه و حتی آمبولی ریه) شود.

ترومبوسیتوپنی به اختلال در پلاکت خون گفته می‌شود و شرایطی است که در آن تعداد پلاکت‌های خون بیمار کاهش یافته و سلول‌های خونی قادر نخواهند بود فعالیت‌های اساسی بدن را انجام دهند.

پلاکت چیست؟

پلاکت به کوچکترین ذرات خونی گفته می‌شود که آنزیم‌های لازم برای انعقاد خون را در خود دارند. پلاکت‌ها بسیار کوچکند و با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیستند. این اجزای کوچک مسئول بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده هستند و نقش مهمی در انعقاد خون دارند. میانگین عمر هر پلاکت ۱۰ روز است و محل تولید آن در مغز استخوان است.

نحوه عملکرد پلاکت خون

کار اصلی پلاکت جلوگیری از خونریزی است. تجمع پلاکت‌ها در محل خونریزی، موجب لخته شدن خون و آغاز روند بهبودی می‌شود. پلاکت‌های فعال حاوی پروتئین چسبنده‌ای به نام فیبرین هستند که این پروتئین‌ها در تشکیل لخته خونی نقش مهمی ایفا می‌کنند.

علت پایین بودن پلاکت خون

پایین بودن پلاکت خون نوعی اختلال خونی است و معمولاً عوارض جدی ندارد اما در شرایط آسیب‌دیدگی می‌تواند روند انعقاد و لختگی خون را تحت‌تأثیر قرار دهد. تعداد پلاکت خون معمولاً به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای و عوارض جانبی مصرف برخی داروها کاهش می‌یابد که در ادامه به شرح این موارد می‌پردازیم:

۱) داروها و خوراکی‌هایی که پلاکت خون را کاهش می‌دهند

مصرف الکل، ترکیبات سمی و نیز برخی داروهای حاوی کنین که جهت رفع گرفتگی عضلات تجویز می‌شوند اثرات منفی بر پلاکت خون دارند. استفاده از برخی نوشیدنی‌ها مانند آب تونیک (نوشابه گازدار حاوی کنین که برای پیشگیری از مالاریا مصرف می‌شود) می‌تواند در کاهش پلاکت خون مؤثر باشد.

این داروها خاصیت ضد انعقادی دارند و موجب کاهش پلاکت می‌شوند:

داروهای ضد انعقاد یا مهارکننده‌های گلیکوپروتئین مانند آبسیکسیماب (این دارو ضد تجمع پلاکت است و برای پیشگیری از عوارض اسکیمی قلبی تجویز می شود)

اپتیفیباتید (این دارو ضد انعقاد خون است و در درمان لخته‌های خونی و حملات قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد)

و تیروفیبان (برای درمان سندرم کرونر حاد)

هپارین، استامینوفن، ایبوپروفن، ناپروکسن، آمیودارون (برای درمان پرکاری تیروئید)، سایمتیدین (برای درمان زخم معده و گاستریت)، پیپراسیلین (نوعی آنتی بیوتیک)، داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین، سولفونامیدها مانند تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول، وانکومایسین (نوعی آنتی بیوتیک).

۲) بیماری‌هایی که موجب پایین بودن پلاکت خون می‌شوند

برخی از بیماری‌ها بر تولید پلاکت خون اثر گذاشته و باعث ترومبوسیتوپنی می‌شوند که عبارتند از: سرطان مغز استخوان، لوسمی، HIV و هپاتیت C، عفونت‌های ویروسی، آنمی، سندرم دیستریس تنفسی حاد (ARDS)، سپسیس (نوعی عارضه عفونی)، بیماری های خود ایمنی مانند ITP (نوعی عفونت ویروسی مثل آبله مرغان)، سابقه ارثی و ژنتیکی، زیاده‌روی در مصرف حد الکل، برخورد با ترکیبات سمی، دوران بارداری و ...

کاهش پلاکت خون گاهی می‌تواند سبب بروز برخی اثرات فیزیکی مانند کبودی شود. درمان پایین بودن پلاکت خون شامل تجویز برخی داروها و تلاش برای رفع مشکلات زمینه‌ای است.

در برخی موارد نیز برای درمان، از داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند (مانند کوتیکواستروئیدها) استفاده می‌شود.

کانال عصر ایران در تلگرام